Orman Artıklarının Kapasitesi

Son yıllardaki biyokütle çalışmalarının büyük bölümü, orman yangınlarını önleme ve orman işletme faaliyetlerinin artması nedeniyle orman artıkları üzerinde yoğunlaşmıştır.

Orman Genel Müdürlüğü, 2007 Yılında yapılan MCPFE toplantısının 2 No‟lu kararına uygun olarak orman yangınları açısından tehlike oluşturan odunsu biyokütlenin enerji üretiminde kullanılması konusunda çalışmalarına devam etmektedir.

Bu itibarla, Orman Bölge Müdürlüklerinin faaliyetleri arasında ormanlarda biriken tehlikeli yakıtların ormandan uzaklaştırılması, diri örtü temizliği ve orman bakım çalışmaları önemli bir yer tutmaktadır. Ormanlarımızda bir biyokütle projesini desteklemek için gerekli olandan çok daha fazla miktarda orman artığı bulunmaktadır. Bununla birlikte orman içi artıklarının temininin değişken olması, toplama, taşıma ve depolama maliyetleri gibi bir takım güçlükler orman içi artıklarının yakıt olarak kullanılması konusunda yapılması gereken çalışmaları geciktirmektedir. Orman artığı teminindeki değişmeler ormancılık faaliyetlerinin dönemsel yapısından, orman endüstrisi sektöründeki eğilimlerden ve ormancılık faaliyetleri için ayrılan bütçe ödeneklerinin değişmesinden kaynaklanmaktadır.

Türkiye‟deki orman endüstrisi son yıllarda yükselme eğiliminde olup sektörün talebini karşılayabilmek amacıyla endüstriyel odun üretimi son 4 yılda %35 artırılmıştır. Endüstriyel odun üretimi 10 milyon m3 yakacak odun üretimi ise 4 milyon m3 olmuştur.

 Ormanda hasat sonrası kesilen ağaçların yaklaşık %50 si endüstriyel ürün olarak değerlendirilemeyen kısımlardan oluşturmaktadır. Buna göre yıllık 10 milyon m3 olan endüstriyel odun üretiminden yaklaşık 4 milyon m3 orman artığı elde edilebilir. Bu artığın bir kısmı toprak zenginleştirme amacıyla ormanda bırakılmaktadır.

Ormanlarımızda, Orman Genel Müdürlüğü‟nün yakacak odun üretimi dışında ormanların iyileştirilmesi, bakımı ve hasat sonucu oluşan üretim artıkları, orman yangınları açısından tehlike oluşturan odunsu materyaller, bozuk baltalık ormanların belli bir ölçüde iyileştirilerek verimli hale dönüştürülmesiyle elde edilecek emvâl; kırsal kesimde yakacak olarak değerlendirilen odunlar ve özellikle Karadeniz Bölgesinde yaygın olan Şüceyrat odun, Akdeniz Bölgesindeki maki vejetasyonu olmak üzere, yıllık kabaca 5-7 milyon tonluk bir odunsu biyokütle potansiyeli olduğu tahmin edilmektedir.

Odunsu biyokütlenin alt ısıl  değeri 3.000 kcal/kg kabul edilerek 5 milyon ton orman içi artığın ortalama  9612   mtep  olan  Türkiye‟nin  toplam  enerji  tüketiminin  orantı  yoluyla     kabaca %1,5‟ini karşılamaya yetecek kapasitede olduğunu söyleyebiliriz.

Bölge olarak bakıldığında yakacak odun, orman içi artıklar ve süceyrat odun üretimi en fazla Marmara Bölgesindedir.    Bunu  Karadeniz  Bölgesi  izlemektedir.    İç  ve  Doğu  Bölgelerinde  bu  tür odunsu biyokütle  miktarı azdır.

İşletme  Müdürlüğü  olarak,  Küre, Şile,    Demirköy,    İzmit,    Bilecik,    Bandırma    İşletme    Müdürlüklerinin    yakıt    olarak değerlendirilebilecek odunsu biyokütle üretimleri 200.000 sterin üzerindedir. Şile ve Demirköy   İşletme   Müdürlükleri   baltacılık   işletmeciliğinden   önemli   miktarda   odunsu biyokütle üretme kapasitesine sahiptir. Deniz taşımacılığından yararlanma olanaklarının olması, ormanların nispeten daha düz alanda yayılış göstermesi, bölgenin ekonomik ve teknolojik yönden gelişmiş olması nedeniyle, birleşik ısı güç üretme tesislerinin kurulmasına en uygun bölgenin Marmara Bölgesi olduğu anlaşılmaktadır. Ayrıca iklim koşullarının ılıman olması sayesinde küçük ve orta ölçekli ısıtma sistemlerinde yakıt olarak odun peleti ve briketi bu bölgede verimli bir şekilde kullanılabilir.